പ്രാചീനകേരളത്തിന്റെ ചരിത്രം അടിസ്ഥാനപരമായിത്തന്നെ തമിഴകചരിത്രത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം മാത്രമാണ്. പ്രസിദ്ധമായ തമിഴ് രാജവംശങ്ങളിൽ ഏറ്റവും ദുർബലമായത് ചേരന്മാരാണെന്നാണ് ഗ്രന്ഥകാരന്റെ പക്ഷം. കോയമ്പത്തൂർ, ഈറോഡ്, കരൂർ എന്നിവിടങ്ങളിൽ അധിവസിച്ചിരുന്നവരും മറവവീരന്മാരുമായിരുന്നു ആദിചേരർ. കേരളത്തിന്റെ ആധിപത്യം കയ്യിൽവന്നപ്പോഴൊക്കെ ചോളന്റെയോ പാണ്ഡ്യന്റെയോ സാമന്തപദവിയേ ഇവർക്കുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. കേരളത്തിൽ ജൈനമതത്തിന്റെ അസ്തമയവും ആധുനികഹിന്ദുമതത്തിന്റെ ഉയർച്ചയും വിവരിക്കുന്നതിൽ പുസ്തകം പിശുക്കൊന്നും പുലർത്തുന്നില്ലെങ്കിലും അതിന്റെ വിശ്വാസ്യത സംശയാസ്പദമാണ്. ജൈനവിഹാരങ്ങൾ ക്രമേണ വൈഷ്ണവദേവാലയങ്ങളായി മാറിയത്രേ. എന്നാൽ ജനങ്ങൾ എന്തുകൊണ്ട് ജൈനമതം ഉപേക്ഷിച്ചു എന്ന ചോദ്യം ലേഖകൻ ഉത്തരം നൽകാതെ വിട്ടുകളയുന്നു. ജൈനരുടെ ശലാകപുരുഷന്മാരാണ് ശ്രീരാമനും ബലരാമനും ശ്രീകൃഷ്ണനും ഭരതനുമെല്ലാം. മറ്റൊരു ശലാകപുരുഷനായ ആനന്ദനാണ് ക്രമേണ അനന്തനും അനന്തശായിയായ വിഷ്ണുവുമായി മാറിയത്.പത്മൻ ബ്രഹ്‌മാവായപ്പോൾ ജൈനയക്ഷികളായ പത്മാവതി ലക്ഷ്മീദേവിയും അംബിക ദുർഗ്ഗയുമായി മാറിയെന്ന് ശിവശങ്കരൻ നായർ സമർത്ഥിക്കുന്നു. മുരുകന് സ്കന്ദൻ എന്നൊരു പേരുകൂടിയുണ്ടല്ലോ. അത് പേർഷ്യൻ ഭാഷയിൽ അലക്സാണ്ടർ ചക്രവർത്തിയുടെ നാമധേയമായ 'സിക്കന്ദർ' ലോപിച്ചുണ്ടായതാണെന്നും അതുകൊണ്ടാണ് സ്കന്ദനെ ദേവസേനാനായകനായി കണക്കാക്കുന്നതെന്നും അദ്ദേഹം വാദിക്കുന്നു.
നിലവിൽ സ്ഥാപിതമായിരിക്കുന്ന പല സിദ്ധാന്തങ്ങളേയും സർവ്വസമ്മതചിന്താഗതിയേയും പാടേ എതിർക്കുക എന്നതാണ് ഗ്രന്ഥകർത്താവിന്റെ ശൈലി. സുവ്യക്തമായ തെളിവുകളുടെ പിൻബലത്തോടെ അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതിൽ തെറ്റില്ല. പക്ഷേ തന്റെ വാദങ്ങളെ സാധൂകരിക്കാൻ ഊഹാപോഹങ്ങൾ മാത്രമാണ് നായർക്ക് കൂട്ടിനുള്ളത്. ഇതുവഴി വിവാദങ്ങൾ എളുപ്പം സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിഞ്ഞേക്കും, അതുവഴി പുസ്തകത്തിന്റെ വിൽപ്പന കൂട്ടുകയും ചെയ്യാം. എങ്കിലും ചരിത്രത്തിന്റെ രീതിശാസ്ത്രങ്ങളെ വെല്ലുവിളിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഈ അദ്ധ്വാനം പ്രേക്ഷകബഹുമാനം പിടിച്ചുപറ്റുന്നില്ല. സംഘകൃതികളിലെ നന്നൻമാർ മൗര്യവംശസ്ഥാപനത്തോടെ കുറ്റിയറ്റ മഗധയിലെ നന്ദവംശക്കാർ കർണാടകയിലേക്ക് കുടിയേറിയവരാണെന്നാണ് ഒരു വാദം. തെളിവൊന്നും ചോദിച്ചേക്കരുത്! ചരിത്രം മൗനം പാലിക്കുന്ന സന്ധികളിൽ സ്വന്തം തോന്നലുകൾ വെളിപാടുകളായി അവതരിപ്പിക്കുന്നത് ശരിയല്ല. അത് വിവിധസംഖ്യകളെ പൂജ്യം കൊണ്ടുഹരിച്ചതിനുശേഷം തുടർക്രിയകൾ നടത്തുന്നതുപോലുള്ള ഒരു നയവൈകല്യം മാത്രമാണ്. അഞ്ചും ആറും നൂറ്റാണ്ടുകളിലെ കളഭ്രരുടെ ഭരണം ഒരു ഇരുണ്ട കാലഘട്ടമാണെന്ന് ചരിത്രകാരന്മാർ കരുതുമ്പോൾ അത് സമാധാനം നിലനിന്നതിന്റെ ലക്ഷണമാണെന്ന വിചിത്രവാദം ലേഖകൻ ഉയർത്തുന്നു. യുദ്ധങ്ങൾ ഇല്ലാതിരുന്നതിനാൽ കൊള്ളയും കൊള്ളമുതലും നേടാൻ സാധിക്കാതിരുന്നതുകൊണ്ട് ഇതിനെ രണ്ടിനേയും ആശ്രയിക്കുന്ന കവികൾ ആ രാജാക്കന്മാരെ പുകഴ്ത്തിപ്പാടിയില്ല എന്നാണ് നായരുടെ അഭിപ്രായം.
പ്രമുഖചരിത്രകാരന്മാർക്കെല്ലാം തെറ്റുപറ്റിയെന്നാണ് അമേച്വർ ചരിത്രകാരനായ ശിവശങ്കരൻ നായരുടെ കൗതുകമുണർത്തുന്ന വാദം. ആ ആത്മവിശ്വാസത്തെ നാം അഭിനന്ദിക്കേണ്ടതുണ്ടെങ്കിലും സ്വന്തം തോന്നലുകളെ ചരിത്രമാക്കി അവതരിപ്പിക്കുന്നതിനെ പൊളിച്ചടുക്കേണ്ടതുണ്ട്. അടിസ്ഥാനമില്ലാതെ സ്ഥാപിച്ചെടുക്കുന്ന സിദ്ധാന്തങ്ങളിൽ പെട്ടതാണ് മൂഷികവംശം എന്നറിയപ്പെടുന്ന കോലത്തുനാട്ടിലെ രാജവംശത്തിന്റെ ഭരണകാലം. 'മൂഷികവംശം' എന്ന കാല്പനികകൃതി അദ്ദേഹം ആധികാരികമായി എണ്ണുന്നു. ആ വംശത്തിലെ നൂറാമത്തെ രാജാവായ ഈശാനവർമ്മന്റെ കാലം ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടാണെന്ന് കണ്ണിമചിമ്മാതെ അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു (പേജ് 166). 1225-ലെ വീരരാഘവപ്പട്ടയത്തിൽ ചില അവകാശങ്ങൾ കൈപ്പറ്റുന്ന ഇരവി ഗോവർദ്ധൻ പേരുകൊണ്ട് കൃസ്ത്യാനിയല്ല എന്ന ഗ്രന്ഥകർത്താവിന്റെ കണ്ടെത്തൽ നമ്മെ ഞെട്ടിക്കുന്നു (പേജ് 178). ഇരിങ്ങാലക്കുട ശിലാശാസനത്തിൽ പരാമർശിച്ചിരിക്കുന്ന ഇരവി ചാത്തൻ, ചാത്തൻ വടുകൻ എന്നീ പ്രമാണികൾ ചരിത്രകാരന്മാർ കരുതുന്നതുപോലെ കൃസ്ത്യാനികളല്ല എന്ന് വ്യക്തമല്ലേ എന്നദ്ദേഹം ചോദിക്കുന്നു. എന്നാൽ കേരളത്തിലെ ആദിമകൃസ്ത്യാനികൾ ഹൈന്ദവനാമങ്ങൾ തന്നെയാണ് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നതെന്നും 1599-ലെ ഉദയംപേരൂർ സുനഹദോസിന്റെ തീരുമാനങ്ങളെത്തുടർന്നാണ് അവർ വ്യതിരിക്തമായ കൃസ്തീയനാമങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കാൻ തുടങ്ങിയതെന്നും ലേഖകന് അറിയാതെപോയതാണോ എന്നു സംശയിക്കേണ്ടിവരും.
ഇളംകുളം കുഞ്ഞൻപിള്ള എന്ന അഭിവന്ദ്യ ഭാഷാ, ചരിത്രപണ്ഡിതനെ ശിവശങ്കരൻ നായർ പ്രതിപക്ഷബഹുമാനം പോലും പ്രദർശിപ്പിക്കാതെ കടന്നാക്രമിക്കുന്നു. ഇളംകുളം വിഭാവന ചെയ്ത രണ്ടാം ചേരസാമ്രാജ്യം ഇല്ലായിരുന്നെന്നും ചോളരും ചേരരും തമ്മിൽ നടന്നുവെന്ന് പറയപ്പെടുന്ന നൂറ്റാണ്ടുയുദ്ധം ഇളംകുളത്തിന്റെ ഭാവന മാത്രമായിരുന്നെന്നും ലേഖകൻ പറഞ്ഞുവെക്കുന്നു. പ്രാചീനസാഹിത്യകൃതികളെ ഇളംകുളം അവലോകനം ചെയ്തിരിക്കുന്നതും തെറ്റിപ്പോയെന്നാണ് ആരോപണം. തെളിവുകളുടെ കാര്യത്തിൽ നായർ കണിശക്കാരനല്ലാത്തതുകൊണ്ട് എന്തും വാദിച്ചുനിർത്തുന്നതിന് സാധിക്കും. ഒരേ വസ്തുതകൾ തന്നെ പലഭാഗങ്ങളിലായി നിരവധി തവണ ആവർത്തിക്കുന്നത് വൈരസ്യം ജനിപ്പിക്കുന്നു. രാജനാമങ്ങളും ശാസനങ്ങളും നിരന്തരം ഉദ്ധരിക്കുന്നത് വായനക്കാരെ കഷ്ടത്തിലാക്കാനേ ഉപകരിക്കുന്നുള്ളൂ. 'പെരുമാൾവാഴ്ചയിലെ ഭരണസംവിധാനം' എന്ന അദ്ധ്യായത്തിലും വംശാവലിയിലെ പേരുകൾ മാത്രമാണ് വീണ്ടും വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുന്നത്. സ്തോഭജനകമായ ചില വസ്തുതകൾ ഈ പുസ്തകം നമുക്കു മുന്നിൽ വെയ്ക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ചിട്ടയായ രീതിയിൽ ചരിത്രപഠനം നടത്താത്തതിന്റെ കുറവുകൾ ഈ ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ കണ്ടെത്തലുകൾക്കിടയിൽ നീണ്ട വിടവുകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നു.
പുസ്തകം ശുപാർശ ചെയ്യുന്നു.
Book Review of 'Pracheena Keralathinte Charithram' by K. Sivasankaran Nair
ISBN: 9788126450299
