ഒരു ജനാധിപത്യവാദിയുടെ വീണ്ടുവിചാരങ്ങൾ

അറുപതുകളുടെ അന്ത്യത്തോടെ കേരളത്തിൽ ഉയർന്നുവന്ന നക്സലൈറ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ സൈദ്ധാന്തിക ആചാര്യനായിരുന്നു ശ്രീ. കെ. വേണു. ഭരണഘടനയെ വെല്ലുവിളിച്ചു നടത്തപ്പെട്ട അക്രമപ്രവർത്തനങ്ങളുടെ നിയമപരമായ ഉത്തരവാദിത്വം സ്വന്തം തലയിൽ പേറേണ്ടി വന്നതിനാൽ അദ്ദേഹത്തിന് ദീർഘകാലം ജയിൽശിക്ഷ അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്നു. സ്വതന്ത്രനായപ്പോഴേക്കും ലോകം മാറിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. സോവിയറ്റ് ചേരിയുടെ അപ്രതീക്ഷിതമായ തകർച്ച ലോക ഇടതുപക്ഷത്തെയെന്നപോലെ വേണുവിനേയും ഞെട്ടിച്ചു. എന്നാൽ അവർക്കില്ലാതിരുന്ന ഒന്ന് അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നു - ബൗദ്ധികമായ സത്യസന്ധത. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിന് എവിടെയാണ് പിഴച്ചത് എന്ന അന്വേഷണം അദ്ദേഹത്തെ കൊണ്ടുചെന്നെത്തിച്ചത് മാർക്സിസത്തിന്റെ താത്വികതലത്തിലും പ്രായോഗികതലത്തിലും ഗുരുതരമായ പിഴവുകൾ ആദ്യംമുതലേ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന കണ്ടെത്തലിലാണ്. മാർക്സിനും ലെനിനുമെല്ലാം ഭീമമായ ആശയവങ്കത്തരങ്ങൾ സംഭവിച്ചിരുന്നു എന്നും അദ്ദേഹം മനസ്സിലാക്കി. തന്റെ ഗവേഷണത്തിനൊടുവിൽ ലെനിൻ തെറ്റായിരുന്നുവെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ നിമിഷം തൻ കരഞ്ഞുപോയി എന്ന് വേണു ഒരു അഭിമുഖത്തിൽ പറയുകയുണ്ടായി. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിക്ക് ഒരിക്കലും യഥാർത്ഥ ജനാധിപത്യരീതിയിൽ പ്രവർത്തിക്കാനാവുകയില്ലെന്നും, ഇന്നത്തെ ലോകത്തിന്റെ ജീവവായുവാകേണ്ട ബഹുസ്വര ജനാധിപത്യസംവിധാനത്തിൽ അതിന് യാതൊരു പങ്കും വഹിക്കാനില്ലെന്നുമാണ് നിരവധി ലേഖനങ്ങളുടെ സമാഹാരമായ ഈ ഗ്രന്ഥം സ്ഥാപിക്കുന്നത്. മാർക്സിസ്റ്റ് സൈദ്ധാന്തികവിമർശനത്തോടൊപ്പം കേരളത്തിന്റെ വികസനത്തിന് ഇടതുപക്ഷം എങ്ങനെയാണ് വിലങ്ങുതടിയായതെന്നും ലോകപൊലീസായ അമേരിക്ക നേരിടുന്ന ഭീകരവാദ വെല്ലുവിളികൾ പുതിയൊരു ലോകസൃഷ്ടിയിലേക്ക് എങ്ങനെ നയിക്കുമെന്നും 1999 മുതൽ 2002 വരെയുള്ള കാലയളവിൽ എഴുതപ്പെട്ട ഈ പത്തുലേഖനങ്ങളിൽ കാണാം.

മാർക്സിസം-ലെനിനിസത്തെ താത്വിക-പ്രായോഗിക തലങ്ങളിൽ എതിർക്കുമ്പോഴും ചരിത്രത്തെ വിശകലനം ചെയ്യാൻ മാർക്സ് സ്വീകരിച്ച വൈരുദ്ധ്യാത്മകരീതി വളരെ ശാസ്ത്രീയവും എല്ലാക്കാലത്തും പ്രസക്തവുമാണെന്നാണ് ഗ്രന്ഥകാരന്റെ പക്ഷം. അനന്തമായ സാധ്യതകളുള്ള, എന്നാൽ ശൈശവാവസ്ഥയിൽ മാത്രം എത്തിനിൽക്കുന്ന ഒരു ദാർശനിക പദ്ധതിയാണ് മാർക്സിന്റേത്. അതിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ ഭാവിയിലാണ് കൂടുതൽ ഉപയുക്തമാകാൻ പോകുന്നത്. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് മാനിഫെസ്റ്റോയുടെ 150 വർഷങ്ങൾ ആഘോഷിക്കുന്ന വേളയിലെഴുതിയ ലേഖനത്തിൽ തന്റെ ഭൂതകാലബോദ്ധ്യങ്ങളെ പൂർണമായും തള്ളിക്കളയാത്ത വേണുവിനെ നമുക്കു കാണാൻ കഴിയും. എന്നാൽ മാർക്സിസത്തെ പരിണാമസിദ്ധാന്തവും ആപേക്ഷികസിദ്ധാന്തവും പോലുള്ള ശാസ്ത്രസങ്കേതങ്ങളോട് തുലനം ചെയ്യുന്നത് ബാലിശമായിപ്പോയി. മാർക്സിസത്തെ എന്തുകൊണ്ട് ഒരു ശാസ്ത്രസിദ്ധാന്തമായി പരിഗണിക്കുന്നുവെന്നും അതിന്റെ ശരിതെറ്റുകൾ പരീക്ഷിക്കാനുള്ള ശാസ്ത്രപരീക്ഷണരീതികൾ മാർക്സിസം എങ്ങനെ നേരിടുമെന്നും ലേഖകൻ വിശദീകരിക്കുന്നുമില്ല.

മാർക്സിസ്റ്റ് ദർശനത്തെക്കുറിച്ച് വേണുവിനോളം ആഴത്തിൽ പഠിച്ചിട്ടുള്ള അധികം വിദഗ്ദ്ധർ കേരളത്തിലില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ആചാര്യന്മാർക്ക് പിഴച്ചതെവിടെയെന്ന് അദ്ദേഹം വിശദീകരിക്കുമ്പോൾ അത് ചരിത്രവിദ്യാർത്ഥികൾ ശ്രദ്ധാപൂർവം മനസ്സിരുത്തേണ്ടതാണ്. വിപ്ലവാദർശങ്ങൾ പൊടുന്നനെ യാഥാർഥ്യമായ 1871-ലെ പാരീസ് കമ്മ്യൂൺ മാർക്സ് നേരിൽ കണ്ടതാണെങ്കിലും അതിനുവേണ്ട മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ നൽകാൻ അദ്ദേഹത്തിനായില്ല. ഏതാനും ആഴ്ചകൾക്കുശേഷം കമ്മ്യൂൺ തകർന്നപ്പോൾ അമിതമായ അധികാരവികേന്ദ്രീകരണമാണ് പരാജയകാരണമെന്ന് മാർക്സ് വിലയിരുത്തി. ലെനിൻ 'എല്ലാ അധികാരവും സോവിയറ്റുകൾക്ക്' എന്ന മുദ്രാവാക്യത്തിലൂടെ വികേന്ദ്രീകരണം വാഗ്ദാനം ചെയ്തുവെങ്കിലും വിപ്ലവം തൊഴിലാക്കിയ പ്രവർത്തകരടങ്ങുന്ന പാർട്ടി സംവിധാനം 'വിപ്ലവത്തിന്റെ മുന്നണിപ്പോരാളികൾ' എന്ന മട്ടിൽ നിലനിർത്തി. എന്നാൽ ഒക്ടോബർ വിപ്ലവത്തിനുശേഷം മുഴുവൻ അധികാരവും കയ്യിലെത്തിയപ്പോൾ ലെനിന്റെ തനിനിറം പുറത്തുവന്നു. സോവിയറ്റുകൾ സോഷ്യലിസ്റ്റ് രാഷ്ട്രീയഘടനയിലെ പൽച്ചക്രങ്ങൾ മാത്രമാണെന്നും ബോൾഷെവിക്കുകളുടെ ഏകപാർട്ടി സ്വേച്ഛാധിപത്യം മാത്രമാണ് ശരിയായ പാതയെന്നും അദ്ദേഹം നിലപാട് മാറ്റി. 1921-ലെ പാർട്ടി കോൺഗ്രസ്സോടെ അന്നത്തെ പ്രതിപക്ഷകക്ഷികളെ മുഴുവൻ ലെനിൻ ഇല്ലായ്മചെയ്തു.  സ്റ്റാലിൻ കൂടുതൽ ഊർജസ്വലതയോടെ ഈ നയങ്ങൾ അതിന്റെ പൂർണതയിലെത്തിച്ചപ്പോൾ എല്ലാ അധികാരവും സമ്പത്തും, ജനസംഖ്യയുടെ മൂന്നോ നാലോ ശതമാനം മാത്രം വരുന്ന പാർട്ടി ഉദ്യോഗസ്ഥവൃന്ദത്തിന്റെ കൈകളിൽ കേന്ദ്രീകരിച്ചു. ഏകപാർട്ടി സ്വേച്ഛാധിപത്യത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായ സർക്കാർ മുതലാളിത്തം മാത്രമാണ് സോഷ്യലിസമെന്ന പേരിൽ അവിടെ നിലനിന്നത്. അത്തരമൊരു സമ്പ്രദായം ഇനി തിരിച്ചുവരിക സാദ്ധ്യമല്ല. ഈയൊരു ഘട്ടത്തിലും ഭാവിയെക്കുറിച്ച് ലേഖകന് ശുഭപ്രതീക്ഷയുണ്ട്. ജനാധിപത്യത്തിന്റെ പാത സ്വീകരിക്കുന്നതും മുതലാളിത്തത്തിന്റെ കഴുത്തറപ്പൻ മത്സരത്തിന് കടിഞ്ഞാണിടാൻ സഹായിക്കുന്നതുമായ സോഷ്യലിസ്റ്റ് ചായ്‌വുള്ള ജനാധിപത്യപ്രസ്ഥാനങ്ങൾ വളർന്നുവന്നേക്കാം എന്നദ്ദേഹം പ്രത്യാശിക്കുന്നു.

കേരളത്തിന്റെ ഉത്പാദനമേഖലയിലെ മുരടിപ്പിനുകാരണമായ തീവ്ര ഇടതുപക്ഷചായ്‌വിനെക്കുറിച്ച് ഗ്രന്ഥകർത്താവിന്റെ മറ്റുപുസ്തകങ്ങളിലും ധാരാളമായി പരാമർശിക്കുന്നതുപോലെ ഇതിലുമുണ്ട്. റഷ്യയിലും ചൈനയിലും വൻകിട ഭൂവുടമകളും വൻകിട വ്യവസായികളും മാത്രമായിരുന്നു വിപ്ലവത്തിന്റെ ശത്രുക്കളെങ്കിൽ കേരളത്തിൽ അത്താഴപ്പട്ടിണിക്കാരായ കുടിൽവ്യവസായികളെപ്പോലും മുതലാളികളായാണ് എണ്ണിയത്. പരമ്പരാഗത വ്യവസായങ്ങളുടേയും കൃഷിയുടേയും ആധുനികവൽക്കരണം കൂടി തടയപ്പെട്ടതോടെ കേരളത്തിന്റെ വികസനസാധ്യതകൾ പൂർണമായി അടഞ്ഞു. ഇവിടത്തെ വലതുപക്ഷം പോലും ആശയപരമായി ഇടതുപക്ഷത്തിനുപുറകേ ഇഴയുകയായിരുന്നു എന്ന സുപ്രധാന നിരീക്ഷണവും വേണു നടത്തുന്നുണ്ട്. 2001-ലെ വേൾഡ് ട്രേഡ് സെന്റർ ആക്രമണത്തെ നിരീക്ഷിച്ചെഴുതിയ ഒരു ലേഖനത്തിൽ ലോകരാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ അനിവാര്യമായ ഗതിമാറ്റവും അദ്ദേഹം ചർച്ച ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ അമേരിക്കയോടുള്ള പണ്ടുമുതലുള്ള ആശയപരമായ ശത്രുത ഓരോ വരിയിലും തെളിഞ്ഞുകാണാം. അതിനായി ഇസ്ലാമിക ഭീകരവാദത്തെ വെള്ളപൂശാൻ പോലും ശ്രമിക്കുന്നുമുണ്ട്. സമ്പത്തിന്റേയും അധികാരത്തിന്റേയും കേന്ദ്രീകരണം അമേരിക്കയിൽ നടക്കുമ്പോൾ അതിനെ ചെറുക്കാൻ ഭീകരവാദത്തിനുമാത്രമേ കഴിയൂ എന്ന വിചിത്രമായ കണ്ടെത്തൽ പിറവിയെടുക്കുന്നതിന്റെ ബൗദ്ധികപരിസരം ഇതാണ് (പേജ് 116). മുതലാളിത്തം നാളിതുവരെ നേരിട്ടതിൽ വെച്ചേറ്റവും വലിയ പ്രതിസന്ധിയാണിത്. മുതലാളിത്തത്തിന്റെ അനീതിയുടേയും അടിച്ചമർത്തലിന്റേയും ഉപോല്പന്നമാണ് ഭീകരവാദം എന്നു സ്ഥാപിക്കുമ്പോൾ അതിന് മതാന്ധത എങ്ങനെ വളമാകുന്നു എന്ന് ലേഖകൻ പരിശോധിക്കുന്നില്ല.

വളരെ വിജ്ഞാനപ്രദമായ ഒരു ലേഖനസമാഹാരമാണീ പുസ്തകം. മലയാളത്തിലെ ആനുകാലികങ്ങളിൽ ലേഖകൻ എഴുതിയതും, അതിനെ വിമർശിച്ചെഴുതിയവർക്കുള്ള മറുപടികളുമാണ് ഇതിൽ കാണുന്നത്. പ്രസിദ്ധീകരിച്ച് ഇരുപതു വർഷത്തിനുശേഷം വായിക്കുമ്പോഴും കമ്യൂണിസത്തിന്റെ ആശയപരമായ ആ വിശകലനങ്ങളുടെ മൂർച്ച കുറഞ്ഞിട്ടില്ലെന്നു ബോദ്ധ്യപ്പെടും. തന്റെ വിമർശകർക്കുനേരെ എയ്യുന്ന കൂരമ്പുകൾ ചിലതെങ്കിലും അതിരുകടക്കുന്നതാണോ എന്ന് വായനക്കാർക്ക് സംശയം തോന്നാം. ചില അഭിപ്രായങ്ങൾ വ്യക്തിപരമായിത്തന്നെ അവരെ മുറിവേൽപ്പിക്കാനും സാധ്യതയുണ്ട്.

പുസ്തകം ശക്തമായി ശുപാർശ ചെയ്യുന്നു.

Book Review of 'Oru Janadhipathyavadiyude Veenduvicharangal'

Author: K Venu

Publisher: Haritham Books, 2002 (First)

ISBN: Nil

Pages: 126