എന്തിനെയെങ്കിലും കുറിച്ച് ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ പ്രതീക്ഷകൾ മാത്രം വെച്ചുപുലർത്തിയാൽ അതിൽനിന്ന് പിന്നീട് എന്തുകിട്ടിയാലും നാം സന്തുഷ്ടരാകും എന്ന സത്യത്തിന്റെ പ്രകടമായ ദൃഷ്ടാന്തമാണ് കറാച്ചി യാത്രയും ഈ ഗ്രന്ഥവും. പാക്കിസ്ഥാൻ മതതീവ്രവാദികൾ നിറഞ്ഞ രാജ്യമാണെന്ന ധാരണയും പേറി കറാച്ചിയിൽ എത്തുന്ന ഗ്രന്ഥകാരൻ സാഹിത്യോത്സവത്തിൽ ഒരു ചാവേർ തീവ്രവാദി സ്വയം പൊട്ടിത്തെറിച്ചില്ല എന്ന വസ്തുത കൊണ്ടുമാത്രം കൃതാർത്ഥനാവുകയും പാകിസ്താനോട് നന്ദി രേഖപ്പെടുത്തുകയുമാണ് ചെയ്യുന്നത്. ഇന്ത്യയിലെ പോലെ അവിടെയും സാധാരണജനങ്ങൾ രാഷ്ട്രീയവും മതപരവുമായ കുരുക്കുകളിൽ ചെന്നുവീഴാതെ സ്വന്തം ജീവിതം കരുപ്പിടിപ്പിക്കുന്നതിനായി തെരുവുകളിലൂടെ നീങ്ങുന്നത് കാണുമ്പോൾ ബെന്യാമിൻ ആനന്ദഭരതനാവുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഇന്ത്യക്കാരെ പാക്കിസ്ഥാനികൾ ശത്രുക്കളായാണ് കാണുന്നത് എന്ന ധാരണ തെറ്റാണെന്നു സ്ഥാപിക്കാൻ ഈ പുസ്തകം ശ്രമിക്കുന്നു. കറാച്ചിയിലെ ഒരു പ്രമുഖ ന്യൂനപക്ഷം ഇന്ത്യയിൽനിന്ന് വിഭജനാനന്തരം കുടിയേറിയവരുടെ പിൻതലമുറക്കാരാണ്. ഇന്ത്യയിൽനിന്ന് പറിച്ചുനടപ്പെട്ടതിൽ അവർ അല്പം ഖിന്നരാണെന്ന നിരീക്ഷണം കൗതുകമുണർത്തുന്നതാണ്. ബെന്യാമിൻ ഇടപഴകിയ സാഹിത്യ - കച്ചവടരംഗങ്ങളിലെ പ്രമുഖർ അതിർത്തികളില്ലാത്ത സാർവ്വദേശീയതയെ ഗാഢം പുണരുന്നവരായതുകൊണ്ട് ആ വരേണ്യവർഗത്തിലെ പ്രമുഖർ സാധാരണജനതയുടെ പരിച്ഛേദമാണെന്നു കരുതുന്നത് ഒരു ഭീമാബദ്ധം ആയിരിക്കും. പാക്കിസ്ഥാനിലെ സർക്കാർ ഉപകരണങ്ങളും പൊലീസും ഇന്ത്യക്കാരോട് തീവ്രശത്രുതാമനോഭാവമാണ് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതെന്നത് നമുക്കീ കൃതിയിൽ കാണാൻ കഴിയും. രാജ്യം സന്ദർശിക്കുന്ന ഓരോ ഇന്ത്യക്കാരനും തുടക്കത്തിലും ഒടുക്കത്തിലും പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ ഹാജരായി അവിടെനിന്ന് രേഖകൾ സമ്പാദിക്കണം എന്ന നിയമം വളരെയേറെ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ സൃഷ്ടിച്ചു. അങ്ങനെ ചെല്ലുന്നവർക്കെല്ലാം കയ്പേറിയ അനുഭവം ഉദ്യോഗസ്ഥരിൽനിന്നുണ്ടായി എന്ന പരമാർത്ഥം ബെന്യാമിൻ പ്രത്യേകം പറയുന്നില്ലെങ്കിലും വരികൾക്കിടയിൽ വായിക്കാൻ സാധിക്കും.
അക്രമവും നിയമരാഹിത്യവും കൊടികുത്തിവാഴുന്ന കറാച്ചിയുടെ തകരുന്ന മൂല്യങ്ങൾ ഗ്രന്ഥകർത്താവ് വ്യക്തമായി വിവരിക്കുന്നു. അവിടെ സമ്പന്നർ വിലകൂടിയ മൊബൈൽഫോണും മുന്തിയ കാറുകളും ഉപയോഗിക്കുന്നില്ല - ആരെങ്കിലും തട്ടിപ്പറിക്കുമോ എന്ന ഭീതിമൂലം. മിക്കവരും രണ്ട് മൊബൈലുകൾ കയ്യിൽ കരുതുന്നു. ആരെങ്കിലും ഒരെണ്ണം തട്ടിക്കൊണ്ടുപോയാലും അത്യാവശ്യം ആശയവിനിമയത്തിന് മറ്റേത് ഉപയോഗിക്കാമല്ലോ. വിലകൂടിയ കാർ ഉപയോഗിക്കുന്നത് ക്രിമിനലുകളുടെ ശ്രദ്ധ ആകർഷിക്കുമെന്നതിനാൽ ധനാഢ്യർ പോലും ചെറുകാറുകളിൽ സഞ്ചരിക്കുന്നു. ഒരു തെരുവുഗുണ്ട വാഗ്‌വാദത്തിനൊടുവിൽ പോലീസുകാരന്റെ നെറ്റിയിലേക്ക് കൈത്തോക്ക് ചൂണ്ടുന്നത് ബെന്യാമിൻ നേരിട്ട് കാണുന്നുമുണ്ട്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പാകിസ്ഥാനി സുഹൃത്ത് അതിവേഗത്തിൽ കാറോടിച്ച് അവിടെ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്.
ഇന്ത്യയിലെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന അസഹിഷ്ണുതയേയും മതതീവ്രവാദത്തെച്ചൊല്ലിയുമൊക്കെ കറാച്ചിയിൽ ഇരുന്ന് വിമർശിച്ച ഇന്ത്യൻ സാഹിത്യകാരന്മാർ "നിങ്ങൾ സൽമാൻ റുഷ്ദിയെ കുറിച്ചും മലാലയെ കുറിച്ചും മിണ്ടാത്തതെന്തേ?" എന്ന ഒരു പാക്കിസ്ഥാനി വായനക്കാരന്റെ ചോദ്യത്തിനുമുന്നിൽ വാലും കാലിനിടയിൽ തിരുകി കുരയ്ക്കാൻ പോലുമാകാതെ നാവടക്കിയിരുന്ന കാഴ്ച അല്പം ആത്മവിമർശനത്തോടെയാണെങ്കിലും ബെന്യാമിൻ വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ട്. കറാച്ചിയുടെ മലയാളി ബന്ധം അന്വേഷിച്ചുപോകുന്ന അദ്ദേഹം രണ്ടാം തലമുറയിലെ രണ്ടുയുവാക്കളെ കണ്ടുമുട്ടി മാതൃഭൂമിയുടെ ഓർമ്മകൾ അവരിൽ ഉണർത്തുന്നു.
ഒരു സാഹിത്യകാരൻ ഉപയോഗിക്കുമെന്നു പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന ആഡംബരവും അലങ്കാരവും നിറഞ്ഞ ഭാഷ ഈ പുസ്തകത്തിൽ കാണുന്നില്ല. കാര്യമാത്രപ്രസക്തമായ വിവരണശൈലി ഒരു സാഹിത്യനായകന്റെ പേനയിൽ നിന്നൂർന്നുവീണതാണോ എന്ന സംശയമുണർത്തുന്നതാണ്. പുഷ്പാലംകൃതമായ ഭാഷയുടെ അഭാവം വസ്തുതകൾ കൃത്യമായി പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കുന്നതിൽ നിന്ന് ഗ്രന്ഥകാരനെ തടയുന്നുമില്ല. എങ്കിലും ഈ യാത്രയുടേയും നിരീക്ഷണങ്ങളുടേയും ഉപരിപ്ലവമായ സ്വഭാവം ഈ പുസ്തകം ഒരു നഷ്ടപ്പെട്ട അവസരമായിരുന്നു എന്ന തോന്നലിനെ ദൃഢപ്പെടുത്തുന്നു.
പുസ്തകം ശുപാർശചെയ്യുന്നു
ISBN: 9788184234237
No comments:
Post a Comment