സംഘകാലകൃതികളിൽനിന്ന് നമുക്കാദ്യമായി മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുന്നത് ഗോത്രവ്യവസ്ഥയിൽനിന്ന് കുടുംബവ്യവസ്ഥയിലേക്കുള്ള സ്പഷ്ടമായ മാറ്റമാണ്. മൻറത്തിൽനിന്ന് കുടികളിലേക്കു നീങ്ങിയ ജനത സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയുടെ അടിസ്ഥാനം കാലിവളർത്തലിൽനിന്ന് കൃഷിയിലേക്ക് മാറ്റിസ്ഥാപിച്ചു. ഈ നിർണായകഘട്ടത്തിൽ സ്ത്രീയുടെ സ്ഥാനം പുരുഷന്റേതിൽനിന്ന് വളരെ താഴ്ന്ന ഒരു നിലവാരത്തിലേക്ക് അധഃപതിച്ചതായി ഗ്രന്ഥകാരൻ നിരീക്ഷിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഇതിന് വിപരീതമായ ഒരഭിപ്രായവും പുസ്തകത്തിൽ മറ്റൊരിടത്ത് കാണുന്നുണ്ട്. സംഘകാലത്ത് പ്രണയവിവാഹമാണ് കൂടുതലായി നടന്നിരുന്നതെന്ന് അകനാനൂറിലെ പാട്ടുകളിലെ തെളിവുകൾ വെച്ച് ലേഖകൻ ഊഹിക്കുന്നു. ഇത് പൂർണമായും ശരിയാകാനിടയില്ല. എല്ലാ ഭാഷകളിലും എക്കാലത്തും കവികളും കഥാകാരന്മാരും ഊന്നൽ കൊടുത്തിരുന്ന ഒന്നാണ് പ്രണയം. കർക്കശമായ പർദ്ദാ സമ്പ്രദായം നിലനിന്നിരുന്ന ഇടങ്ങളിൽപ്പോലും ജനങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ സ്ഥാനം നേടിയിരുന്നത് പ്രണയവിഷയകമായ സാഹിത്യമാണ്. അങ്ങനെയിരിക്കേ അത് അക്കാലത്തെ സമൂഹത്തിന്റെ ഒരു നേർ പ്രതിഫലനമാണെന്നു കരുതുക വയ്യ. എല്ലാ പ്രാചീനസമുദായങ്ങളിലും സ്ത്രീ അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടിരുന്നു എന്നു വാദിക്കുന്ന ലേഖകൻ പഴയ നിയമത്തിലെ ചില ഉദ്ധരണികളും നൽകുന്നു. എന്നാൽ പാലസ്തീനിലെ സ്ത്രീകൾക്ക് യേശു ഒരു ആശ്വാസമായി ഉയർന്നുവന്നതെങ്ങനെ എന്ന ദീർഘമായ വാദം (പേജ് 165) പുസ്തകത്തിന്റെ ചർച്ചാവിഷയവുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നില്ല.
സൈന്ധവതീരത്തെ പ്രാചീന നാഗരികത അക്രമികളായി കടന്നു വന്ന ആര്യന്മാർ നശിപ്പിച്ചുവെന്നും അതിൽനിന്ന് രക്ഷ തേടി ദക്ഷിണദേശത്തേക്ക് ഓടിവന്ന് അവിടെ വാസമുറപ്പിച്ചവരാണ് ദ്രാവിഡരെന്നും ഒരു വിശ്വാസം ചില ചരിത്രകാരന്മാരും അന്ധമായ ദ്രാവിഡാഭിമാനം മനസ്സിൽ പേറുന്നവരും സൂക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ സംഘകൃതികളിലെ പല പരാമർശങ്ങളും ഈ വാദത്തിന്റെ മുനയൊടിക്കുന്നതാണ്. വൈദികമതം ആര്യന്മാരുടെ സൃഷ്ടിയാണല്ലോ. അപ്പോൾ അതിനെ പ്രകീർത്തിക്കുന്ന ഭാഗങ്ങൾ ദ്രാവിഡരുടെ പ്രഥമസാഹിത്യസംരംഭമായ സംഘകാല രചനകളിൽ കാണാൻ പാടില്ലാത്തതാണ്. എന്നാൽ വൈദിക ദൈവങ്ങളെ ആരാധിച്ചിരുന്നവരാണ് തമിഴകത്തെ ജനങ്ങൾ എന്ന് ഇവ അസന്നിഗ്ദ്ധമായി തെളിയിക്കുന്നു. നാലു തിണൈകളിൽ വേദകാലത്തെ ആരാധനാമൂർത്തികളാണ് 'നില ദേവത' എന്നറിയപ്പെടുന്നത് - മരുതത്തിണൈയിൽ ഇന്ദ്രൻ, പാലൈയിൽ വനദുർഗ്ഗ, നെയ്തലിൽ വരുണൻ, മുല്ലൈയിൽ വിഷ്ണു. മാത്രവുമല്ല, പുത്രകാമേഷ്ടി അടക്കമുള്ള യാഗങ്ങൾ രാജാക്കന്മാർ ധാരാളമായി നടത്തിയിരുന്നുവെന്നും അതിന് കാർമ്മികത്വം വഹിക്കുന്ന ബ്രാഹ്മണരെ ആദരിക്കുകയും ധാരാളം സമ്മാനങ്ങൾ നൽകി സന്തോഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നതായി പല പാട്ടുകളും രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. സതി പോലുള്ള ആചാരങ്ങളും നടപ്പിലായിരുന്നു. ബുദ്ധമതവും ഇവിടെ വ്യാപകമായി പ്രചരിച്ചിരുന്നതായിട്ടാണ് കാണുന്നത്. കേരളത്തിൽ ശാസ്താവായ അയ്യപ്പനോടൊപ്പം ആദരിക്കപ്പെടുന്ന വാവർ 'ബാവരി' എന്ന ബുദ്ധാചാര്യനായിരിക്കാൻ സാദ്ധ്യതയുണ്ട് എന്ന് ജേക്കബ് നായത്തോട് അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു.
സംഘകൃതികളിൽനിന്ന് ധാരാളമായ ഉദ്ധരണികൾ ഈ പുസ്തകത്തിൽ ചേർത്തിട്ടുണ്ട്. ശ്രംഖലകളായി നീളുന്ന അലങ്കാരങ്ങൾ ഇവയുടെ പ്രത്യേകതയാണ്. ഇന്ന് നമുക്ക് കാര്യമായ പരിചയമില്ലാത്ത ഈ അണിയിച്ചൊരുക്കിയ ഭാഷ കൗതുകം പകരുന്നതാണ്. സംഘകാല സമൂഹത്തിൽനിന്ന് ആധുനിക കാലത്തേക്കു നീളുന്ന ആശയപരമായ പൊക്കിൾക്കൊടിബന്ധം ഗ്രന്ഥകർത്താവ് കൃത്യമായി കണ്ടെത്തുന്നു. നാം ഇന്നും വെച്ചുപുലർത്തുന്ന പല അന്ധവിശ്വാസങ്ങളുടേയും - പല്ലി ചിലക്കുന്ന ശബ്ദം, ശകുനങ്ങൾ, കാക്ക വിരുന്നു വിളിക്കുന്നുവെന്ന സങ്കല്പം, ബാധയൊഴിപ്പിക്കൽ മുതലായവ - അടിസ്ഥാനം സംഘകാലത്തുതന്നെ ഉറച്ചിരുന്നു. എന്തിനേറെ, കേരളത്തിലെ വളരുന്ന മദ്യാസക്തി പോലും സംഘകാലത്തും കാണപ്പെട്ടിരുന്നു എന്ന വസ്തുത രസകരമാണ്. അക്കാലത്തും മദ്യം ഒരവശ്യവസ്തുവായിരുന്നെന്നും 'കൊടി കെട്ടിയ മദ്യശാലകൾ' വഴി അത് നാടെങ്ങും വിതരണം ചെയ്തിരുന്നുവെന്നും ലേഖകൻ കണ്ടെത്തുന്നു.
പുസ്തകം ശക്തമായി ശുപാർശ ചെയ്യുന്നു.
Book Review of 'Sanghakaalathe Janajeevitham' by Jacob Nayathode
ISBN: 9789386112583
